کد مطلب:40683 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:22

گنجینه پرسمان » تاريخ و سيره

عايشه در زمينه پشيماني از راه انداختن جنگ جمل عليه علي (ع) چه اعترافاتي كرده است؟

برخي از اين اعترافات بدين شرح است:

هنگام تلاوت آيه «وَقرْنَ في بيوتكُنَّ» احزاب/33 چنان گريه ميكرد كه روسري يا مقنعهاش خيس ميشد. (درّ المنثور6/ 600)

در اواخر عمر عايشه، ابن عبّاس با او ملاقات كرد و او را ستايش نمود. پس از آن، عبد الله بن زبير برخاله خود، عايشه وارد شد. عايشه به او گفت:

ابن عبّاس پيش من آمد و مرا ستايش ميكرد، ليكن دوست دارم كه در بين مردم فراموش شده بودم(طبقات الكبري6/54-55)

همواره در آرزوهايش ميگفت: «اي كاش درختي بودم»؛ «اي كاش پاره سنگي بودم»؛ «اي كاش اصلاً پابه جهان نگذاشته بودم»؛ «اي كاش در آن روز در جنگ شركت نكرده بودم و در خانه خود چون ساير همسران پيامبر مينشستم. در خانه نشستن همانند ساير همسران پيامبر، برايم بهتر از آن بود كه ده فرزند نام آوري همچون عبدالله بن زبير و عبدالرحمن بن حارث از آن حضرت ميداشتم»

هنگام احتضار، سخت ناراحت و پريشان بود به او گفتند: تو فرزند ابوبكر صديق و مادر همه مومنان هستي، چرا اين قدر ناراحتي؟ در جواب گفت:

جنگ جمل همانند استخواني در گلويم گير كرده است. اي كاش در آن روز مرده بودم يا در شمار فراموش شدگان قرار ميداشتم. [و كسي به سراغ من نميآمد].

اين اظهار تأسفها و گريههاي عايشه همه از آن جهت است كه روزي با استفاده ناصحيح از عنوان اُمّ المومنين سوار بر شتر سرخ موي شد و در جنگ جمل مقابل وصي رسول الله (ص) ايستاد و باعث كشته شدن جمع كثيري از مسلمانان گرديد، كتاب هاي تاريخي كشته هاي دو طرف را از ده هزار تا بيست و پنج هزار نفز ذكر كرده اند.

از اين رو هنگام وفات در جواب از اين سئوال كه آيا دوست داري كنار رسول خدا (ص) دفن شوي؟

گفت: نه من بعد از پيامبر خدا حوادثي را پيش آوردم . مرا در بقيع كنار همسران پيامبر دفن كنيد. (عقد الفريد4/305)

ذهبي، دانشمند اهل سنّت ميگويد:

مقصود عايشه از حوادثي كه نام ميبرد، جنگ جمل است. (ر.ك: نقش عايشه در تاريخ اسلام،)

اين تعبيرات نشان ميدهد كه خود عايشه از پيش آوردن جنگ جمل، كاملاً پشيمان بود و بر اثر فشار وجدان، آرزو ميكرد كه اين حادثه فاجعه آميز از ذهن او و جامعه محو گردد.

---

: آية الله جوادي آملي
تجلّي ولايت در آية تطهير